اثربخشی آموزش تاب آوری بر فشار روانی دانش آموزان دختر دبیرستانی ساکن در خوابگاه

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری بر فشار روانی دانش آموزان دختر دبیرستانی ساکن در خوابگاه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دبیرستانی ساکن در خوابگاههای شهرستان آباده بودند تشکیل شده از 30 نفر، که ، نمونه به روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش(15 نفر) و گواه (15 نفر)، قرار گرفتند. پژوهش به روش نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل انجام گرفت. از بین دو گروه آزمایش و گواه، گروه آزمایش 9 جلسه آموزش تاب آوری دریافت کردند. میزان استرس هر دو گروه، پیش از آغاز طرح و پس از اجرای طرح به وسیله پرسشنامه استرس هری مورد سنجش قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل و روش تحلیل واریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و گروه گواه وجود دارد، بدین معنی که آموزش برنامه تاب آوری موجب کاهش معنادار در میانگین نمرات استرس گروه آزمایش نسبت به گروه گواه گردید. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش برنامه تاب آوری می تواند به عنوان یک روش مداخله ای مفید برای کاهش فشار روانی دانش آموزان به کار رود.